Kavramsal Sanatta Anlamın Yapıbozumu

Öz

Kavramsal Sanata yönelik yapılan değerlendirmelerde, temellerinin 20. yüzyılın başlarındaki öncü sanat hareketlerine dayandırıldığı ifade edilmektedir. Kavramsal sanatın bir sanat hareketi olma süreci, 1960 sonrasındaki ‘fikir’ odaklı oluşturulan sanat formlarını tanımlamak için kullanılmıştır. Bu sanat hareketini öncesindeki oluşumlardan ayıran en önemli noktanın ‘dil’ göstergesi olduğu söylenebilir. Kavramsal Sanatın yapısı incelendiğinde, modern sanatın yapısına eleştirel bir yaklaşım gözlemlenir. Bu eleştirel yaklaşımın temelinde ‘biçim-içerik’ sorunsalı gösterilebilir. Modern sanatın akılcılığı/mantığı merkeze alan anlayışı eleştiren kavramsalcılar, mantığın ötesinde sezgisel süreçlere odaklanırlar. Kavramsal Sanat ile özdeşleşen ‘dil’ olgusu, eser-izleyici etkileşiminde anlamın sınırlarını zorlayarak açık uçlu yorum alanını sanat alımlayıcısına sunar. Aynı zamanda bu durum, Kavramsal Sanatta anlamın yapıbozumuna zemin hazırlar. Esere odaklanan bireylerin ortaya koyduğu bu farklı bakış açıları eserin anlam potansiyelini güçlendirir. ‘Kavramsal Sanatta Anlamın Yapıbozumu’ başlıklı bu araştırmada, Kavramsal Sanatta üretilen eserlere kodlanan ‘dil’in içerdiği fikir/düşünce yapısının sanat alımlayıcıları tarafından farklı yorumlanma sürecinin ortaya çıkarttığı anlam belirsizliğinde yapıbozum kuramının potansiyeline yönelik değerlendirmelerin yapılması amaçlanmaktadır.